Ποιος δεν νιώθει προνομιούχος που μπορεί να φάει ζεστό ψωμί το πρωί, σωστά; Δείτε περισσότερα περίεργα σχετικά ψωμί!
Φαγητό που θεωρείται το πιο δημοφιλές στον κόσμο, και μπορεί να το δοκιμάσετε με αμέτρητους διαφορετικούς τρόπους.
Οι μελέτες δείχνουν ότι ψωμί άρχισε να παράγεται πριν από τουλάχιστον έξι χιλιάδες χρόνια, εκεί στην περιοχή της Μεσοποταμίας, το σημερινό Ιράκ.
Από την άλλη, όλη η διαδικασία της ζύμωσης προέκυψε από μια τεχνική που ανέπτυξαν οι Αιγύπτιοι, γύρω στο 400 π.Χ.
Η προέλευση συνδέεται με τη Νεολιθική Επανάσταση, την αρχή της καθιστικής ζωής του ανθρώπου.
Με τη μεγάλη ανάπτυξη της γεωργίας, το σιτάρι ήταν ένα από τα πρώτα δημητριακά που χρησιμοποιήθηκαν σε αυτή τη δραστηριότητα.
Μετά από αυτό, εξαπλώθηκε και στους άλλους αρχαίους πολιτισμούς.
Ωστόσο, δεν γίνεται πάντα με τον ίδιο τρόπο και δεν γινόταν πάντα με τον ίδιο τρόπο. Με τα χρόνια, η παραγωγή βελτιώνεται και αλλάζει, οδηγώντας στο ψωμί που γνωρίζουμε σήμερα.
Τα παλιά χρόνια, το προϊόν έγινε τόσο απαραίτητο που άρχισε να χρησιμοποιείται ως διαπραγματευτικό χαρτί.
Υπό αυτή την έννοια, ο Φαραώ το χρησιμοποίησε ως πληρωμή για τις παρεχόμενες υπηρεσίες.
Δείτε περισσότερα για το ψωμί
Ήδη στο Μεσαίωνα, προέκυψε η φιγούρα του αρτοποιού και ψωμί παραγόταν ήδη στο σπίτι από τους αγρότες.
Όμως, λόγω τεχνικής και αγροτικής ανεπάρκειας, το προϊόν δεν είχε καλή ποιότητα.
Σιγά σιγά άρχισαν να οργανώνονται σε εταιρείες και έχοντας μεγαλύτερο έλεγχο της παραγωγικής διαδικασίας, με την πάροδο του χρόνου, απέκτησαν κύρος στα δικαστήρια.
Με αυτό, απέκτησε περισσότερη δύναμη με την ανάπτυξη των τεχνικών άλεσης σιταριού όπου τροφοδοτούνταν ήδη με ατμό τον 19ο αιώνα με τη Βιομηχανική Επανάσταση.
Έτσι, αυτές οι παραγωγές άρχισαν να γίνονται σε μεγάλη κλίμακα, με στόχο να τροφοδοτήσουν όχι μόνο την εργατική τάξη αλλά και τα αφεντικά.
Επί του παρόντος, κατασκευάζεται σε όλο τον κόσμο, με πολλούς διαφορετικούς τρόπους, τροφοδοτώντας χιλιάδες ανθρώπους.
Γνωρίζουμε ότι ανάμεσα σε τόσους πολλούς λόγους, ο Ιησούς Χριστός επέλεξε να είναι ανάμεσά μας με τη μορφή ψωμιού. Ότι με το να καθαγιάζεται γίνεται μέρος του Σώματος του, ενισχύεται στην κοινωνία.